Niniejsza publikacja, trzecia z serii „Wielkopolskich Szkiców Regionalistycznych”, jest próbą scharakteryzowania niektórych ideowych i praktycznych przejawów społeczno-kulturalnych, politycznych i gospodarczych regionalizmu wielkopolskiego, a także ich luminarzy.
Zawartość książki podzielono na trzy rozdziały. W pierwszym rozdziale skupiono się na pracy organicznej jako zbiorowym przejawie regionalizmu wielkopolskiego, którego ważnym fragmentem jest regionalizm gospodarczy – w naturalny sposób silnie ujawnił się on w okresie porozbiorowym. Scharakteryzowano ideę i założenia pracy organicznej w warunkach zaboru pruskiego, zwracając uwagę na rzadko podnoszoną postać pseudo pracy organicznej. Podkreślono, iż harmonijna współpraca społeczeństwa stanowiła istotę pracy organicznej. Wyrażając się w postawie indywiduum składała się też na charakterystyczną właściwość życia społecznego.
Na treść rozdziału drugiego składają się rozważania na temat politycznych aspektów pracy organicznej i regionalizmu wielkopolskiego. Odniesiono się w nim do swoistej apolityczności pracy organicznej, która w warunkach zaboru pruskiego nie mogła się uzewnętrzniać w postaci aktywności ściśle politycznej, aczkolwiek z natury rzeczy praca organiczna miała charakter polityczny. Ujawniły się w niej również mechanizmy, które zwykło się określać pojęciem partyjniactwa. Mają one staropolską jeszcze tradycję, do której również się odniesiono. Zawartość rozdziału drugiego zamykają refleksje nad relacją między dziennikarstwem jako służbą publiczną i jednocześnie dobrem publicznym
a wspomnianą wyżej ideą partyjniactwa.
Rozdział trzeci zawiera szkice o społeczno-kulturalnych i gospodarczych następstwach pracy organicznej i regionalizmu wielkopolskiego. Należał do nich niewątpliwie wielkopolski patriotyzm. Pozytywną implikacją pracy organicznej i regionalizmu wielkopolskiego był także wzmożony ruch prasowo-wydawniczy i literacki oraz aktywność w obszarze gospodarki regionu. Wszystkie te następstwa ujawniały się nie tylko na obszarze Wielkopolski, lecz także w specyficznych postaciach w innych zaborach, czego dowodem jest udział Wielkopolan we wszystkich XIX-wiecznych czynach zbrojnych, które miały na celu odbudowę utraconej niepodległości Polski. Na zakończenie rozdziału wskazano najwybitniejsze osobistości uosabiające idee pracy organicznej i regionalizmu wielkopolskiego.