Polska plasuje się na 6. miejscu w Europie pod względem ilości wytwarzanych odlewów żeliwnych, sferoidalnych i stalowych. Odlewnie żeliwa są potężnym wsparciem dla polskiej gospodarki; powstają w nich produkty, które wykorzystywane są m.in. w przemyśle maszynowym, energetycznym, chemicznym, rolniczym czy spożywczym. Są one również bardzo mocno powiązane z rozwojem branży motoryzacyjnej. Rozwój branży metalurgicznej zależy od wielu czynników endo- i egzogennych, stanowiących uwarunkowania dla jej rozwoju. Wysoki wzrost cen emisji dwutlenku węgla oraz drastyczne zmiany pułapów emisji często są niemożliwe do osiągnięcia przez europejskie przedsiębiorstwa, co implikuje ryzyko wysokich kar finansowych. Wprowadzenie wolnego handlu jest szansą dla niektórych państw na zdobycie nowych rynków, natomiast dla innych może stanowić hamulec gospodarczy. Dwuletnia wojna handlowa między USA a Chinami zostawiła trwały ślad w branży metalurgicznej i nadal nie pozostaje bez wpływu na globalny handel. Ponadto pandemia spowodowana przez wirus SARS-CoV-2 ma duży wpływ na całą światową gospodarkę. Organizacje, które szybko przekształciły dotychczasowe formy pracy oraz sposoby funkcjonowania na rynku w odpowiedzi na zmieniające się otoczenie i przetrwały mogą dostarczyć lekcji na temat odporności. W obliczu takich doświadczeń bardzo ważnym aspektem funkcjonowania przedsiębiorstw jest budowanie odporności organizacyjnej, rozumianej jako zdolności organizacji do absorpcji i adaptacji w zmieniającym się środowisku. Podjęty w niniejszej pracy temat odporności w odlewniach żeliwa wynika z przekonania autorki odnośnie do istotnej roli branży metalurgicznej dla polskiej gospodarki i jednocześnie jej wrażliwości na czynniki zakłócające. Ponadto analiza literatury przedmiotu wykazała wyraźny deficyt opracowań naukowych w tym obszarze mimo niezwykłego znaczenia, problematyka odporności organizacyjnej w przedsiębiorstwach produkcyjnych jest rzadko poruszana.