Głównym celem pracy jest próba skonstruowania modelu identyfikacji i pomiaru relacji z klientami w metodach rachunkowości zarządczej. Zrealizowanie tego celu wymagało identyfikacji metod rachunkowości zarządczej zorientowanych na relacje z klientami, wskazania przyczyn ich rozwoju oraz przeprowadzenia analizy poszczególnych metod z punktu widzenia zastosowanych kategorii pomiaru, generowanych zbiorów informacji i celów, dla których informacje te są opracowywane. Celem aplikacyjnym opracowania jest ocena skali i uwarunkowań wykorzystania poszczególnych metod rachunkowości zarządczej zorientowanych na relacje z klientami w polskich spółkach giełdowych i wskazanie na tej podstawie najważniejszych czynników determinujących efektywne wykorzystanie tych metod w praktyce przedsiębiorstw.

Osiągnięcie obu celów zostało zrealizowane poprzez badania skierowanie na udowodnienie następujących tez badawczych: Pomiar prowadzony w odniesieniu do relacji z klientami jest przedmiotem badań rachunkowości zarządczej; Zmiana relacji organizacji gospodarczych z klientami wpłynęła na rozwój nowej grupy metod rachunkowości zarządczej zorientowanych na klientów i relacje, jakie te podmioty utrzymują z organizacją; Pomiar relacji z klientami we współczesnej rachunkowości zarządczej jest prowadzony w trzech perspektywach: wartości dla klienta, wartości klienta oraz współkreowania wartości w sieci powiązań międzyorganizacyjnych; Wprowadzanie kolejnych perspektyw pomiaru relacji z klientami przyczynia się do rozwoju nowych metod rachunkowości zarządczej oraz modyfikacji metod już znanych; Rozwój metod zorientowanych na relacje z klientami wymaga rozszerzenia zakresu rachunkowości zarządczej o nowe zbiory informacji; Uwarunkowania praktycznego zastosowania metod rachunkowości zarządczej zorientowanych na relacje z klientami są złożone nie można wskazać jednego czynnika determinującego pozytywny wpływ ich zastosowania na efektywność działalności organizacji gospodarczych.