Droga lidera to nieustanne „wykuwanie stopni w lodowcu,” jak to określa jeden z rozmówców autora. Te stopnie to: pokonywanie braku wiedzy i fachowego przygotowania do rządzenia, radzenie sobie z konkurencją wewnętrzną i zewnętrzną, zarządzanie ludźmi, a nawet doskonalenie warsztatu aktorskiego, który w wielu wypadkach okazuje się pomocny. Wspólnie z rozmówcami autor poszukuje narzędzi, które pozwalają liderom sprawniej wspinać się na pokrytą lodowcem górę. I odnajduje w ich plecakach zarówno system wartości i etykę, jak i bezwzględność w dążeniu do celu. Spora miejsca zajmują rekwizyty teatralne, bo „bez teatru byłoby nijako”, jak mówi jeden z liderów. Im częściej ten ekwipunek będzie w użyciu, tym silniejszym liderem stanie się jego dysponent.