Pomyślcie, czym Wasze życie było do chwili otwarcia tej
książki - a poznacie odpowiedź.

Życie bez maksym byłoby jak pocałunek bez wąsów, jak
emerytura bez ostatniego odcinka, jak Klan bez ostatniego
odcinka, jak spaghetti bez makaronu, jak rok bez sylwestra,
jak sylwester bez szampana, jak szampan bez bąbelków,
jak Kuba bez Fidela, jak hip bez hopu, jak Pamela Anderson
bez... andersonów. Życie byłoby bez sensu.

Czytelników mądrych - a tacy ponoć są wśród Was - w których
głowach lęgnie się teraz pytanie: "czy maksymy mają
sens?", informuję, że nie mają. Nigdy nie miały i mieć nie
będą. Chyba że im go nadacie.

Bo - widzicie - każda z maksym jest jak drogowskaz. Jest
jak drogowskaz, którego zadanie to podpowiedzieć Wam,
gdzie możecie znaleźć prawdę. Oraz gdzie znajdziecie szczerość,
otwarcie i drugiego człowieka.

Porywając zachwyca, zachwycając uwodzi, uwodząc porywa. Nowa książka Skowrona jest jeszcze lepsza niż jego Marzenia bobrów i jeszcze mocniejsza niż niezapomniane I anioły kichają.

"Book Review of USA"