Much has been written and said about Nowa Huta, though usually pejoratively. The time has come to perceive Nowa Huta without prejudice, to see what it really is: a large, well-designed city, where, despite the constantly increasing number of cars, there are no traffic jams and the housing projects are swathed in greenery. Nowa Huta’s housing projects were designed by the greatest architects of Poland. No expense was spared on talent, money and hard work in creating first-rate architecture. Let us be honest: residing in Nowa Huta is like driving a Rolls-Royce among Trabants and Small Fiats. Its centre has been placed on a heritage list and regardless of the future destiny of Nowa Huta, it will remain a legend for ever. You can hate it, you can be fascinated with it; however, one thing is certain, you cannot remain indifferent to it and it is worth discovering Nowa Huta for oneself. This guidebook is a tale of the myth of Nowa Huta, and at the same time a description of walking tours and bicycle routes around the town and its vicinity.

O Nowej Hucie pisano dużo, często i z reguły nie najlepiej. Pora więc bez uprzedzeń spojrzeć na Nową Hutę, by zobaczyć to, czym jest naprawdę: dużym, dobrze zaprojektowanym miastem, gdzie mimo ciągle rosnącej liczby samochodów nie ma korków, a budynki toną w zieleni. Jej osiedla są dziełem najlepszych polskich architektów. Nie szczędzono tu talentu, pieniędzy i solidnej pracy, by nadać architekturze wysoki poziom. Powiedzmy sobie szczerze – mieszkać w Nowej Hucie to jak jeździć rolls-royce’em pośród trabantów i maluchów. Jej centrum zostało wpisane do rejestru zabytków i niezależnie od tego, jak potoczą się losy Nowej Huty, pozostanie ona już na zawsze legendą. Można jej nienawidzić, można się nią fascynować, jedno wszakże jest pewne: nie sposób pozostać obojętnym i warto odkrywać Hutę dla siebie. Przewodnik jest wartką gawędą o micie Nowej Huty, a zarazem opisem spacerów pieszych i wycieczek rowerowych po mieście i jego okolicach.

Maciej Miezian - historyk sztuki, publicysta; beznadziejnie zakochany w Nowej Hucie, którą uważa za najpiękniejszą część Krakowa. Swoim poglądom dawał upust na antenie radiowej i telewizyjnej oraz w licznych publikacjach (m.in. Nie od razu Nową Hutę zbudowano, Kraków 2002, czy cyklicznych esejach ukazujących się w "Głosie nowohuckim"). Przez kilka lat był kustoszem Dworku Jana Matejki w Krzesławicach oraz pracownikiem Zespołu ds. powołania Muzeum Nowej Huty i HTS.