Książka łączy problematykę ekspatriacji z tematyką zarządzania uczelniami wyższymi i odnosi się do kontekstu polskiego. Publikacja ma charakter teoretyczno-praktyczny. W części teoretycznej przedstawiono wnikliwą analizę dorobku naukowego z ostatnich 40 lat na temat ekspatriantów akademickich. Walorem praktycznym są badania empiryczne: wywiady z 50 ekspatriantami akademickimi z różnych krajów i dyscyplin oraz wywiady z 20 kluczowymi informatorami polskich uczelni odpowiedzialnych za politykę internacjonalizacji. Wartością opracowania są opinie i rekomendacje dla udoskonalenia procesu umiędzynarodowienia polskich uniwersytetów, wynikające z doświadczeń indywidualnych naukowców zagranicznych i z perspektywy decydentów uczelni. Publikacja wypełnia lukę badawczą w zakresie poznania zjawiska ekspatriacji akademickiej w Polsce, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i instytucjonalnym. Bardzo bogaty, systematyczny przegląd literatury światowej, starannie zaprojektowane i przeprowadzone pod względem metodycznym i merytorycznym autorskie badania, dojrzały wywód naukowy, trafnie formułowane wnioski to istotne walory tej pracy. Książka z pewnością znajdzie Czytelników wśród osób decydujących o kierunkach umiędzynarodowienia szkolnictwa wyższego w Polsce, a także wśród władz uczelni oraz osób bezpośrednio nadzorujących działania, wpisujące się w jeden z głównych celów reformy szkolnictwa wyższego w Polsce z 2018 roku, którym było zwiększenie umiędzynarodowienia uczelni we wszystkich obszarach ich działalności. Z recenzji dra hab. Krzysztofa Lei, prof. Uniwersytetu Gdańskiego Książka jest interesującą pozycją. Może zaciekawić zarówno przedstawicieli świata nauki, jak i osoby zajmujące się zarządzaniem uczelniami czy też kształtowaniem systemu nauki i szkolnictwa wyższego. Z recenzji prof. dr hab. Beaty Glinki, Uniwersytet Warszawski