Monografia omawia popularną i niezwykle wpływową w dziedzinie PR teorię doskonałego public relations Jamesa Gruniga. Autor stawia sobie trzy główne cele:

• eksploracyjne – służące poznaniu, opisowi i zrozumieniu zjawisk zachodzących w teorii public relations
• eksplikacyjne – a więc wyjaśniające główne wątki w debatach wokół teorii doskonałego public relations oraz
• prognostyczne – czyli stanowiące próbę odpowiedzi na pytanie o przyszłe kierunki rozwoju teorii doskonałego public relations.

Choć autor szczegółowo opisuje i analizuje teorię doskonałego public relations, to książka odnosi się do public relations w szerszym ujęciu, ponieważ dr Jacek Barlik omawia także najważniejsze wyzwania, najbardziej istotne problemy i najciekawsze kontrowersje oraz debaty wokół i w samej dyscyplinie public relations.

Pierwsza część książki opisuje paradygmat dyscypliny, porządkując wiele jej aspektów, w tym interdyscyplinarność i specyfikę public relations, a ponadto przystępnie i przejrzyście wskazuje na zawiłości i spory wokół PR. Kolejne rozdziały w syntetyczny sposób prezentują historię tworzenia się dyscypliny public relations oraz krytykę dotyczącą jej istoty, metodologii i przydatności. Dużo miejsca w książce zajmuje prezentacja krytycznego podejścia w PR do teorii Jamesa Gruniga. W końcowej części książki autor przedstawia swoje rozważania o ewolucji teorii doskonałego public relations, formułując postulaty, które muszą być spełnione, aby jej zasięg nie ograniczał się do branży public relations, lecz rozszerzył się na inne obszary zarządzania – na poziomie praktycznego działania, szkolnictwa wyższego i prowadzonych badań naukowych.

Dzięki doświadczeniu autora jako menedżera, konsultanta i doradcy w dziedzinie public relations oraz wykładowcy akademickiego książka przedstawia szerokie spektrum praktycznego i teoretycznego spojrzenia na PR w jego współczesnym wydaniu. Z książki skorzystają zarówno specjaliści z branży PR, jak i studenci tej dziedziny oraz eksperci z zakresu komunikacji społecznej.

***

Jacek Barlik - praktyk i badacz public relations, konsultant polskich i międzynarodowych firm, instytucji i organizacji, pracownik Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW (od 2014 r.). Doktor nauk humanistycznych, stypendysta Fulbrighta (University of Maryland at College Park, u prof. Jamesa Gruniga, 1994–1995), jedyny polski członek Public Relations Society of America (od 1999 r.). Uczestnik m.in. kongresu ICA w Bostonie (2011) i konferencji BledCom (2018, 2019).

Współzałożyciel Polskiego Stowarzyszenia Public Relations (1994), członek Rady Etyki Public Relations (2008–2010). Publikacje m.in. w: „Corporate Communications: An International Journal”, „Studiach Medioznawczych”, „Zeszytach Prasoznawczych”, „Central European Journal of Communication”, rozdziały w publikacjach pod red. J. Olędzkiego i R. Ławniczaka (w języku polskim i angielskim), autor książki Sztuka sprzedawania (Warszawa 1994).